Συνέντευξη Μπεζανσενό [ΝPA]

Ολιβιέ Μπεζανσενό - ηγετικό στέλεχος του γαλλικού ΝPA

[συνέντευξη στην εφημερίδα "Πριν", του Γιάννη Ελαφρού και Τάσου Αναστασιάδη]

- Η καπιταλιστική κρίση έδωσε το έναυσμα μιας μεγάλης επίθεσης του κεφαλαίου ενάντια στους εργαζόμενους. Ποια μέτρα παίρνει η κυβέρνηση Σαρκοζί; Ποιο ρόλο παίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση στην εκτύλιξη των επιθέσεων ενάντια στους εργαζόμενους;

-Η κυβέρνηση Σαρκοζί είναι μια κυβέρνηση μάχης ενάντια στους εργαζόμενους(-ες). Ο στόχος της ήταν να καλύψει τις καθυστερήσεις της Γαλλίας, όσον αφορά στην προσαρμογή στην παγκοσμιοποίηση λόγω των παλαιότερων αγώνων και, ει δυνατόν, να διαλύσει την αλληλεγγύη και τις αντιστάσεις που περιόρισαν την εναρμόνιση προς τα κάτω των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Η κρίση χρησιμεύει ως επιταχυντής της πολιτικής αυτής, γιατί προκαλεί έναν τεράστιο αριθμό απολύσεων, επιθέσεων ενάντια στους μισθούς, αμφισβητήσεων των δημοσίων υπηρεσιών. Η κυβέρνηση χορηγεί δημόσιο χρήμα για να βοηθήσει τους τραπεζίτες και τους βιομήχανους να αντιμετωπίσουν την κρίση, αλλά αφήνει την πλειοψηφία του πληθυσμού χωρίς λύσεις απέναντι στην ανεργία που αυξάνει ραγδαία. Αυξάνει το χρέος της χώρας που μόνο οι μισθωτοί θα υποχρεωθούν να το πληρώσουν μακροχρόνια. Αυτό είναι που αποκαλούμε κοινωνικοποίηση των ζημιών και ιδιωτικοποίηση των κερδών. Η ΕΕ διεξάγει την ίδια πολιτική σε επίπεδο Ένωσης, γιατί η ίδια αποτελεί μοχλό των καπιταλιστικών κυβερνήσεων. Οι επιμέρους διαφορές στην πρακτική τους και οι διενέξεις μεταξύ χωρών δεν πρέπει να κρύψουν το γεγονός ότι ο στόχος όλων των κρατών είναι να ενσωματωθούν στην παγκοσμιοποίηση και να επιτρέψουν το μεγαλύτερο ποσοστό κέρδους για τις αστικές τάξεις. Η ΕΕ τούς εξυπηρετεί σε αυτό και, από αυτή τη σκοπιά, δεν βλέπουμε καμία διαφορά ανάμεσα στα δεξιά κόμματα και στα σοσιαλφιλελεύθερα, που έχουν υπερψηφίσει από κοινού κατά 97% τις αποφάσεις του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου.

- Ποιες είναι οι εργατικές αντιστάσεις στη Γαλλία; Έχουν άραγε καταγραφεί επιτυχίες ή νίκες σε αυτές τις μάχες; Ποια είναι η τοποθέτηση των επίσημων συνδικάτων; Μπορούμε να διαπιστώσουμε διαφοροποιήσεις των εργαζομένων απέναντι στις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες; Μπορείς να μας πεις δυο λόγια για νέες μορφές πάλης, όπως η κράτηση σε ομηρία μεγάλων αφεντικών ή στελεχών τους;

-Εδώ και πολλά χρόνια οι αντιστάσεις είναι πολλές στη χώρα, ενάντια στις απολύσεις, για την αύξηση των μισθών, ενάντια στην αμφισβήτηση για άλλη μια φορά της κοινωνικής προστασίας και των ιδιωτικοποιήσεων, ενάντια στις επιθέσεις κατά των πανεπιστημίων και των συνθηκών των σπουδών, κατά τη σύμβασης CPE (συμβόλαιο πρώτης πρόσληψης). Αλλά οι αγώνες αυτοί σπάνια κατάφεραν να οδηγήσουν σε νίκες με διάρκεια. Η κινητοποίηση των φοιτητών και των μαθητών, με την υποστήριξη και των μισθωτών, τουλάχιστον όσων είναι και γονείς, επέβαλε την απόσυρση της CPE, η οποία θεσμοθετούσε μια νέα σύμβαση εργασίας, σύμφωνα με την οποία οι εργοδότες θα μπορούσαν να απολύουν χωρίς προειδοποίηση. Αυτό αποτέλεσε νίκη, γιατί χρειάστηκαν δύο μήνες απεργιών και διαδηλώσεων για να επιτευχθεί η απόσυρση του μέτρου αυτού. Όμως αυτό δεν εμπόδισε την κυβέρνηση και την εργοδοσία να συνεχίσουν τις επιθέσεις τους. Οι αντιστάσεις επίσης συνεχίζονται και περιορίζουν την εργοδοτική υπεροψία. Αλλά θα χρειάζονταν πολύ περισσότερα για να πετύχουμε ένα πραγματικό (τελειωτικό;) χτύπημα. Θα χρειαζόταν μια πραγματική σύγκλιση των αγώνων μέσα από ένα συνολικό κίνημα, μια γενική απεργία, που οι συνδικαλιστικές συνομοσπονδίες αρνούνται να βάλουν στην ημερήσια διάταξη. Ξέρουμε ότι ένα τέτοιο κίνημα δεν δημιουργείται με διατάγματα. Αλλά μπορεί να προετοιμαστεί, να οικοδομηθεί, εάν έχουμε τη θέληση να συγκρουστούμε με τους υπεύθυνους της εξαθλίωσης. Το πρόσφατο παράδειγμα της κινητοποίησης στη Γουαδελούπη και στη Μαρτινίκα αποδεικνύει ότι αυτό είναι δυνατόν, ακόμα και αν δεν πρέπει να αρνηθούμε τις ιδιομορφίες που επιβάλει το αποικιοκρατικό πλαίσιο. Αλλά αυτό το παράδειγμα είναι που δείχνει κυρίως ότι κάτι τέτοιο είναι πολύ πιο αποτελεσματικό. Η δημιουργία ενός πολιτικού και κοινωνικού μετώπου, που να συσπειρώνει συνδικάτα, συλλόγους και κόμματα, επιτρέπει να ενοποιηθούν οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι και να παλέψουν όλοι μαζί. Αυτό που ήταν δυνατόν να γίνει στις δύο αυτές περιοχές πρέπει επίσης να γίνει και στο σύνολο της χώρας. Όσο για τις μορφές αγώνα, αυτές αποτελούν το προϊόν της «ριζοσπαστικοποίησης» της εργοδοσίας, που θέλει να βάλει να πληρώσουν οι μισθωτοί την κρίση. Οι απολυόμενοι δεν έχουν άλλη επιλογή για να ακουστούν από το να το επιβάλουν. Αυτό είναι που κατέστησε μερικές φορές υποχρεωτικό να κρατηθούν όμηροι ορισμένα μεγαλοστελέχη και εργοδότες. Το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα (NPA) κατανοεί όλες αυτές τις αντιδράσεις και υποστηρίζει όλες τις μορφές πάλης των μισθωτών. Η βία βρίσκεται, καταρχήν, από την πλευρά της εργοδοσίας και του κράτους που δεν διστάζει να στέλνει την αστυνομία ενάντια στους απεργούς.
- Ποια είναι η συμμετοχή του NPA στους αγώνες των εργαζομένων και ιδιαίτερα στις πιο μαχητικές αντιστάσεις;

– Οι αγωνίστριες και οι αγωνιστές του NPA βρίσκονται μέσα στους αγώνες, γιατί βρίσκονται πρώτα-πρώτα μέσα στις επιχειρήσεις και υφίστανται την ίδια μοίρα με τους άλλους εργαζόμενους. Επιπλέον το κόμμα στηρίζει τις κινητοποιήσεις και συνεισφέρει στην ανάδειξή τους. Εγώ βρίσκομαι με τους συντρόφους μου «στην πόρτα» των επιχειρήσεων που βρίσκονται σε κινητοποίηση, όταν το ζητήσουν οι εργαζόμενοι. Αυτό επιτρέπει σε αυτές τις κινητοποιήσεις να σπάσουν τον φραγμό των μέσων μαζικής ενημέρωσης και να γίνουν γνωστές. Και το NPA καλεί συστηματικά και τα άλλα αριστερά κόμματα να βρεθούμε μαζί μπροστά σε αυτές τις επιχειρήσεις για να διεκδικήσουμε την απαγόρευση των απολύσεων.

- Το νεοϊδρυθέν NPA χαρακτηρίζεται σαν αντικαπιταλιστικό. Πώς χαρακτηρίζεις την οικονομική κρίση; Είναι μια διαχειριστική κρίση; Κρίση ενός μοντέλου καπιταλισμού; Μια κρίση του φιλελευθερισμού; Μήπως είναι μια βαθιά καθολική κρίση του καπιταλισμού της εποχής μας; Ζητούμενο είναι να αλλάξουμε τη διαχείριση ή μήπως να παλέψουμε ενάντια στον καπιταλισμό και να βρεθούμε σε ρήξη με το σύστημα;

– Η σημερινή κρίση είναι η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος στο σύνολό του. Οι ίδιες οι κυβερνήσεις μίλησαν, εξάλλου, για συστημική κρίση, πριν αυτοδιορθωθούν και μας εξηγήσουν ότι το πρόβλημα ήταν οι υπερβολές του φιλελευθερισμού και του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού. Στην πραγματικότητα, ο χρηματοπιστωτικός και ο βιομηχανικός καπιταλισμός συνδέονται. Πρόκειται για μια κρίση υπερπαραγωγής, που προκάλεσε η μείωση του επιπέδου ζωής των λαϊκών τάξεων. Η αναζήτηση του καλύτερου ποσοστού κέρδους οδήγησε τους καπιταλιστές στο να περιορίσουν το επίπεδο ζωής των μισθωτών, οι οποίοι χρεώθηκαν για να μπορέσουν να αγοράσουν ή έστρεψαν τις αποταμιεύσεις τους σε χρηματοπιστωτικά προϊόντα που ήταν όλο και πιο αβέβαια. Το NPA δεν θέλει να τακτοποιήσει το σύστημα αυτό. Θέλει, αντίθετα, να το καταπολεμήσει. Το ιδρυτικό μας συνέδριο αποφάσισε με σαφήνεια να δημιουργήσει ένα κόμμα σε ρήξη με το καπιταλιστικό σύστημα και να προχωρήσει προς έναν επαναστατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, που μόνον αυτός θα μπορέσει να βγάλει την ανθρωπότητα από την κοινωνική και οικολογική κρίση στην οποία μας έχει βάλει.

- Ποιο πρόγραμμα άμεσων εργατικών διεκδικήσεων προτείνετε στους εργαζόμενους;

– Την απαγόρευση των απολύσεων, την αύξηση των εισοδημάτων κατά 300 ευρώ για όλους, την απαλλοτρίωση των μεγάλων ομίλων ενέργειας και συγκοινωνιών, για να απαντήσουμε στην οικονομική και οικολογική κρίση, την επίταξη, (απαλλοτρίωση) των άδειων σπιτιών, την υπεράσπιση και την επέκταση των δημοσίων υπηρεσιών…

- Γίνεται συζήτηση και στην Ελλάδα και στη Γαλλία για το τι είναι αναγκαίο σήμερα: ένα αντιφιλελεύθερο ή ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα;

– Απέναντι στην καπιταλιστική κρίση και στις επιθέσεις ενάντια στους εργαζόμενους και στη νεολαία δεν μπορούμε να μείνουμε στα μισά του δρόμου. Χρειάζεται ένα πρόγραμμα μέτρων επείγουσας ανάγκης που να συνδυάζει τις άμεσες διεκδικήσεις με την επιδρομή στην καπιταλιστική ιδιοκτησία, γιατί το ζήτημα της κατανομής του πλούτου βρίσκεται στην καρδιά της πάλης των τάξεων. Εμείς λέμε στους μισθωτούς, σε όσους και όσες παλεύουν: οι ζωές μας πάνω από τα κέρδη τους. Στην ευρωπαϊκή καμπάνια, προβάλλουμε στο επίκεντρο της προπαγάνδας μας την ιδέα πως παντού στην Ευρώπη δεν πρέπει οι μισθωτοί να πληρώσουν την κρίση, την κρίση τους, την κρίση των εργοδοτών. Είναι πιο κατανοητό αυτό από μια μάχη πάνω στη σημασία των λέξεων. Σήμερα για να είναι κανείς αντιφιλελεύθερος με συνεπή τρόπο, πρέπει να είναι και αντικαπιταλιστής, δηλαδή να αγωνίζεται για μια ρήξη με το σύστημα αυτό. Όμως δουλεύουμε για να ενοποιηθούν στην πράξη όλοι όσοι συμφωνούν να αγωνιστούν μαζί ενάντια στην κυβέρνηση και την εργοδοσία.

-Το NPA κατεβαίνει αυτόνομα στις ευρωεκλογές, έχοντας αρνηθεί εκλογική συνεργασία με το ΚΚΓ και το Κόμμα της Αριστεράς (Μελανσόν). Πολλοί σας κατηγορούν για σεκταρισμό. Γιατί αρνηθήκατε μία τέτοια συνεργασία;

– To NPA πρότεινε μια συμμαχία με διάρκεια, την οποία το ΚΚΓ και το Κόμμα της Αριστεράς απέρριψαν. Εμείς προτείναμε ένα αντικαπιταλιστικό μέτωπο που να προβάλλει ριζικές λύσεις στην κρίση του καπιταλισμού και που να είναι ανεξάρτητο και μελλοντικά [διαρκώς] από την ηγεσία του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Δεν θέλησαν να κάνουν μια τέτοια μακροπρόθεσμη συμμαχία. Εμείς δεν θέλουμε να πετύχουμε ένα καλό αποτέλεσμα στις ευρωεκλογές και μετά, στις περιφερειακές εκλογές του 2010, να δούμε μερικούς να επιστρέφουν στο μαντρί του ΣΚ. Οι συμφωνίες με το ΣΚ στις εκλογές σε σπρώχνουν να κάνεις ακριβώς το αντίθετο στους θεσμούς με αυτό που κάνεις καθημερινά. Έτσι, για εμάς ήταν η μόνη συνεπής θέση και δεν μπορούν να μας προσάπτουν ότι είμαστε σεκταριστές, γιατί αντιμετωπίσαμε τη συζήτηση αυτή πολύ σοβαρά και κάναμε όλες τις αναγκαίες ενέργειες.

- Εξετάζετε το ενδεχόμενο να συμμετάσχετε σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς στο όνομα της μάχης κατά της κρίσης;

– Συχνά μας θέτουν το ερώτημα αυτό. Συχνά με πολεμικό τρόπο, προσάπτοντάς μας ότι δεν θέλουμε να λερώσουμε τα χέρια μας. Αλλά το ζήτημα δεν είναι η κυβέρνηση –εμείς θα ήμασταν διατεθειμένοι να μπούμε σε μια κυβέρνηση για να εφαρμόσουμε τις ιδέες μας. Το ερώτημα είναι ποια πολιτική χρειάζεται για την καταπολέμηση της κρίσης. Σήμερα η σοσιαλδημοκρατία παντού στην Ευρώπη έχει σταματήσει να τα βάζει με τον καπιταλισμό και εφαρμόζει, όταν βρίσκεται στην κυβέρνηση, τις ίδιες φιλελεύθερες συνταγές με τη Δεξιά. Στο σημερινό συσχετισμό δυνάμεων στην Αριστερά, μια κυβέρνηση ενότητας θα ήταν αναγκαστικά κάτω από σοσιαλφιλελεύθερη ηγεμονία, τόσο στη Γαλλία όσο και στην Ελλάδα. Και τα μειοψηφικά κόμματα δεν θα είχαν άλλη επιλογή από το να αποδεχτούν την ηγεμονία αυτή. Εμείς δεν θέλουμε να κάνουμε μέσα στους θεσμούς το αντίθετο αυτού που υποστηρίζουμε στις κινητοποιήσεις. Μερικοί το έκαναν αυτό, υπερψηφίζοντας στη Βουλή τη Δευτέρα αυτά για τα οποία διαδήλωναν ενάντια το προηγούμενο Σάββατο. Δεν είναι αυτή η επιλογή μας. Επιπλέον οδηγεί μοιραία στο να προδώσεις αυτό για το οποίο αγωνιζόμαστε, χωρίς να έχεις μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στην υπεράσπιση των συμφερόντων των μισθωτών και της νεολαίας.

- Ζούμε σε μια εποχή κρίσης του καπιταλισμού, αλλά και κρίσης –καθώς και παραπέρα υποταγής - της σοσιαλδημοκρατίας και της ρεφορμιστικής Αριστεράς. Αναδύεται σαν απάντηση ένας νέος πολιτικός ριζοσπαστισμός; Θα μπορούσε να κινηθεί σε μια αντικαπιταλιστική κατεύθυνση; Υπάρχουν ανάλογα παραδείγματα στην Ευρώπη;

– Στις κινητοποιήσεις των τελευταίων χρόνων, από το αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα ως τους εργατικούς και νεολαιίστικους αγώνες είδαμε να αναδύεται μια νέα γενιά αγωνιστών, ιδιαίτερα στη νεολαία, που συχνά βρέθηκε στην αιχμή των αγώνων. Το κίνημα του Δεκέμβρη στην Ελλάδα αποτελεί ένα καλό παράδειγμα. Αλλά το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες χώρες, όπως στο Ισπανικό κράτος ή στην Ιταλία. Η νέα αυτή γενιά αντιμετωπίζει νέες εμπειρίες και αναγκάζεται να συγκρουστεί με όλο και πιο ριζοσπαστικούς τρόπους με τις κυβερνήσεις. Η δημιουργία του NPA, όπως και η ανάδυση ανάλογων κινημάτων στην Ευρώπη ή η δημιουργία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Ελλάδα, μεταφράζουν αυτή τη ριζοσπαστικοποίηση και τη διάθεση διαχωρισμού από τη ρεφορμιστική Αριστερά. Εμείς θέλουμε να απαντήσουμε σε αυτή τη διεργασία με την ενότητα της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς με πολιτική σαφήνεια. Και να προσπαθήσουμε να ενοποιήσουμε το όλο αυτό κίνημα στην κλίμακα όλης της Ευρώπης μέσα σε ένα ευρωπαϊκό αντικαπιταλιστικό κόμμα. Γιατί είμαστε οι μόνοι, εμείς οι αντικαπιταλιστές, που δεν διαθέτουμε ακόμα δομή σε αυτό το επίπεδο.

- Ποια είναι η γνώμη σου για το εγχείρημα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ;

– Όπως το έλεγα προηγουμένως, χρειάζεται μια αντικαπιταλιστική απάντηση στην κρίση του συστήματος. Μπορούμε να συνδυάσουμε ενότητα και ριζοσπαστισμό. Στη Γαλλία, εγκαταλείψαμε την ιδέα να ανασυνθέσουμε την αριστερά της Αριστεράς, γιατί δεν είχαμε κανέναν άλλο εθνικό εταίρο για να κάνουμε μια αντικαπιταλιστική συμμαχία με διάρκεια και ανεξαρτησία από το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Εδώ [στην Ελλάδα], εάν κατάλαβα καλά, οι οργανώσεις που αποτελούν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν από αυτές που απάντησαν στα διακυβεύματα της κινητοποίησης της νεολαίας τον Δεκέμβρη. Αυτό δημιούργησε τη δυνατότητα της συνέχειας και σε εκλογικό επίπεδο. Ελπίζω επιτυχία σε κάθε σχέδιο που επιτρέπει να δημιουργηθεί μια σημαντική αντικαπιταλιστική πολιτική δύναμη στη χώρα σας. Η δύναμη αυτή θα αποτελεί νέο σημείο στήριξης για να προχωρήσουμε προς τη συσπείρωση των αντικαπιταλιστών στο επίπεδο της ηπείρου ολόκληρης.

- Υπάρχει μια κριτική που γίνεται στο NPA, σύμφωνα με την οποία έχει εγκαταλείψει το κομμουνιστικό προφίλ της LCR -και αυτό μάλιστα σε μια περίοδο όπου ενισχύεται η ανάγκη μιας θετικής εναλλακτικής προοπτικής απέναντι στο καπιταλιστικό αδιέξοδο- και πως έχει υποτιμήσει την κρίσιμη θεματική της επανάστασης για την ανατροπή του καπιταλισμού. Τι απαντάτε στην κριτική αυτήν;

- Η Επαναστατική Κομμουνιστική Λίγκα (LCR) επέλεξε να διαλυθεί μέσα σε ένα πιο μεγάλο κόμμα, το οποίο επίσης έχει ένα σχέδιο ρήξης με τον καπιταλισμό και επαναστατικού μετασχηματισμού της κοινωνίας. Οι διακρίσεις του παρελθόντος συχνά δεν έχουν λειτουργικότητα σήμερα για τις νέες γενιές και ο όρος κομμουνιστής έχει στιγματιστεί από τη σταλινική εμπειρία. Αυτοί που προέρχονται από τον τροτσκισμό, όπως οι σύντροφοί μου της LCR και εγώ ο ίδιος, προσπαθούν μέσα από την εμπειρία αυτή να συσπειρώσουν αγωνιστές που προέρχονται από διάφορους ορίζοντες –κομμουνιστές, σοσιαλιστές, οικολόγους, ελευθεριακούς, γκεβαρικούς- και κυρίως απλούς αγωνιστές που στρατεύονται για πρώτη φορά. Το νέο αυτό πολιτικό εργαλείο έχει σαν στόχο το ριζικό μετασχηματισμό της κοινωνίας και, για αυτό, χρειάζεται να ξεπεραστεί ο ενίοτε στενός χώρος της άκρας Αριστεράς. Αλλά παραμένω επαναστάτης.

- Συμμετέχετε στις ευρωπαϊκές εκλογές. Θεωρείς άραγε ότι είναι δυνατόν να αλλάξουν πράγμα τα μέσα από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ή μέσα από τους άλλους θεσμούς της ΕΕ; Γενικότερα, είναι άραγε δυνατόν να αλλάξει η ΕΕ χαρακτήρα και να γίνει μια ένωση στην υπηρεσία των λαών; Ποιες είναι οι προτάσεις σας για την ΕΕ;

– Η πολιτική που υλοποιούν οι κυβερνήσεις, στην υπηρεσία των αφεντικών στην ΕΕ, επηρεάζει τη ζωή και το μέλλον εκατομμυρίων ανθρώπων στις 27 χώρες μέλη και ακόμα πιο πέρα. Τόσο σε κοινωνικό όσο και σε οικολογικό επίπεδο, το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο διεξάγει μια πολιτική στην υπηρεσία της εργοδοσίας. Δεν ισχυριζόμαστε ότι θα το αλλάξουμε αυτό από τα μέσα. Αλλά θέλουμε να μετατρέψουμε τις εκλογές σε βήμα. Η εκλογή αντικαπιταλιστών βουλευτών θα μας επέτρεπε να μαθαίνουμε τα σχέδια της αστικής τάξης μέσα από την προετοιμασία τους και θα μας επέτρεπε να μεταφέρουμε τις φωνές αυτών που παλεύουν. Υπερασπιζόμαστε την ιδέα μιας εναλλακτικής προοπτικής για κοινωνική δικαιοσύνη. Η Ευρώπη που θέλουμε είναι μια δημοκρατική Ευρώπη των εργαζομένων και των λαών, κοινωνική, οικολογική, αντικαπιταλιστική και αντιμπεριαλιστική. Μια Ευρώπη που να υπερασπίζεται τα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού, για παράδειγμα. Οι κοινωνικές και οικολογικές κινητοποιήσεις και η πάλη για μια συντακτική συνέλευση μέσα από την οποία οι λαοί της Ευρώπης θα μπορέσουν να αποφασίσουν οι ίδιοι τη συνεργασία τους αποτελούν στοιχεία στα οποία θεμελιώνουμε την καμπάνια μας. Δεν είναι παρά μόνο μέσα από αυτούς τους νικηφόρους αγώνες που η ένωση θα μπορούσε να αλλάξει χαρακτήρα. Αλλά θέλουμε επίσης και να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία αυτή για να οικοδομήσουμε ένα ευρωπαϊκό αντικαπιταλιστικό κόμμα. Και η δυνατότητα από πολλές δυνάμεις, ακόμα και μικρές, να δουλεύουν από κοινού μέσα σε διαφορετικές χώρες και να έχουν υπογράψει μαζί μια κοινή διακήρυξη είναι θετικό.

- Ποιο μήνυμα θα ήθελες να μεταφέρεις στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ;

– Εύχομαι στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιτυχία στην εκλογική καμπάνια, αλλά επίσης αυτό που επετεύχθη και μέσα από τους αγώνες του χειμώνα, να μπορέσει να επεκταθεί και στο επίπεδο των κινητοποιήσεων, για να αποτελέσει, και με άλλους, μια υπολογίσιμη δύναμη στο ελληνικό και στο ευρωπαϊκό πολιτικό τοπίο. Και εύχομαι η συνεργασία που ξεκινήσαμε με συζητήσεις και κοινή δράση, αξιοποιώντας και τις διεργασίες της ευρωπαϊκής αντικαπιταλιστικής αριστεράς να συνεχίσει και να επεκταθεί σε κοινούς αγώνες και στην οικοδόμηση ενός αληθινού εργαλείου για τη ρήξη με τον καπιταλισμό, που είναι το κοινό μας σχέδιο.