Και αν έχουμε απέναντι μας την ΠΑΣΚΕ ή την ΔΑΚΕ, σε μεγάλο βαθμό κατανοητή η στάση τους. Δεν περιμέναμε και τίποτε από τις ηγεσίες παρατάξεων που ακόμη και σήμερα στηρίζουν την κοινοβουλευτική χούντα του μνημονίου. Μα τι μπορεί να πει κάνεις για τις τοπικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ που στο όνομα της καθαρότητας τους δεν επιθυμούν το συντονισμό των αγώνων.
Πρόκειται για μια αντίληψη που δεν κάνει διάκριση ανάμεσα στους μαζικό κίνημα και στις πολιτικές οργανώσεις. Λες και τα συνδικάτα είναι το ίδιο ΚΚΕ. Μα ούτε αυτό είναι τόσο στενάχωρο, στενόμυαλο και σεχταριστικό.
Τουλάχιστον στο εξωτερικό και πιο συγκεκριμένα στο Λίβανο συσκέφθηκε με μια σειρά από κκ και ανάμεσα βρίσκεται το ΚΚ ΚΙΝΑΣ. Αυτό το κκ δηλαδή που βρίσκεται στην εξουσία, ενώ η χώρα, η εργατική τάξη ζει εδώ και δεκαετίες το πλέον αντεργατικό μνημόνιο. Για να μην ασχοληθούμε με την στήριξη της Αλέκα Παπαρήγα στο υποψήφιο του ΑΚΕΛ που είναι υπέρ του μνημονίου στην ΚΥΠΡΟ και για την ευχή της να ζήσουν οι Κύπριοι εργαζόμενοι ένα λιγότερο σκληρό μνημόνιο.
Διαλυτικός σεχταρισμός στο εσωτερικό και δεξιός οπορτουνισμός στο εξωτερικό είναι η κύρια πολιτική του ΚΚΕ. Απόρροια του φόβου να αναλάβει ευθύνες μπροστά στο ανοικτό ταξικό πόλεμο. Ευτυχώς όμως για την εργατική ταξική ενότητα και πάλη και δυστυχώς για την ηγεσία του ΚΚΕ, το τελευταίο καιρό εμφανίζονται και σημάδια ενός "από τα κάτω" ταξικού συντονισμού.
Όπως η ενότητα στο δρόμο ανάμεσα στις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΚΚΕ στις 17 ΝΟΕΜΒΡΗ που έσπασε την απαγόρευση της πορείας προς την Ισραηλινή Πρεσβεία στην Αθήνα.
ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου