Διανύουμε τον 3ο μήνα διακυβέρνησης της νέας δημοτικής αρχής στα Γιάννενα και το ζήτημα των εργαζόμενων στην πρώην ΑΔΕΙ παραμένει άλυτο. Ένα ζήτημα που από την πρώτη στιγμή οι δυνάμεις που ανήκουν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στην πόλη, στα σχήματα τα οποία συμμετέχουν και στο Σωματείο ΟΤΑ Νομού Ιωαννίνων, πρωτοστάτησαν στην οργάνωση του αγώνα, για πληρωμή των μισθών, μονιμοποίηση του προσωπικού και πέρασμα όλων στο δήμο, με το οριστικό κλείσιμο όλων των δημοτικών επιχειρήσεων.
Έτσι, ξεκίνησε με πολλά προβλήματα, στην αρχή το κλείσιμο του δημαρχείου, η επίσχεση εργασίας, η πορεία αλληλεγγύης, οι παρεμβάσεις μας στις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου, όπου τους φέραμε σε δύσκολη θέση, αλλά ταυτόχρονα καταρρίψαμε όλα τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούσαν.
Από την αρχή το συγκεκριμένο ζήτημα αποτελούσε για εμάς ένα ζήτημα το οποίο δεν αποτελεί απλώς και μόνο τη διεκδίκηση του δικαιώματος στην εργασία των συγκεκριμένων εργαζομένων, αλλά την εναντίωση σε μια συνολικότερη πολιτική που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια και είναι η πολιτική της ελαστικής και επισφαλούς και απλήρωτης εργασίας. Μια πολιτική που σα στόχο έχει την ομηρία των εργαζομένων και την εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων στην πολιτική σκηνή της χώρας. Μια πολιτική που το αποτέλεσμά της είναι η χειροτέρευση των συνθηκών εργασίας για όλους μας προς όφελος των μεγάλων επιχειρήσεων και του κεφαλαίου. Εξ αρχής από την πλευρά μας στο ζήτημα αυτό έγινε προσπάθεια να προωθηθεί η δράσης με τον αγώνα των υπόλοιπων εργαζόμενων, πρώτα και κύρια του ΑΤΛΑΝΤΙΚ και των Σενεγαλέζων εργατών, όπου μετρήσαμε νίκες. Ενώ σε αυτό το σημείο δεν μπορούμε πάρα να χαιρετήσουμε και την νίκη των απεργών πείνας μεταναστών. Μια νίκη όλων των εργαζόμενων και του δρόμου του μαχητικού εργατικού αγώνα.
Νωρίτερα, είχε επιχειρηθεί με την καθοδήγηση της δημοτικής αρχής Γκόντα και τις φιλότιμες προσπάθειες της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚΕ, η διάλυση του σωματείου των ΟΤΑ, μ’ ένα επιτελικά σχεδιασμένο απ’ όλες τις πλευρές, οργανόγραμμα εκφυλισμού, διάλυσης και διάσπασής του. Η διάλυση του σωματείου αποτελούσε βασικό σχεδιασμό για την ευκολότερη επιβολή τέτοιων συνθηκών εργασίας στο δήμο. Κάτι που έγινε εφικτό σε ένα μεγάλο βαθμό, δημιουργώντας πολλά προβλήματα και βαθιά τραύματα. Παρόλο αυτά ακόμη και σε αυτό το βαθιά πληγωμένο σωματείο υπάρχουν εργατικές δυνάμεις ικανές και δυνατές για ένα νέο ταξικό αγωνιστικό ενωτικό ξεκίνημα.
Ο νέος θάνατος εργάτη - αυτή τη φορά στο Δήμο Ιωαννιτών - καταδεικνύει τη σοβαρότητα της κατάστασης. Αλλά και την αναγκαιότητα των σωματείων και της οργάνωσης της εργατικής τάξης, όπως και τα καθήκοντα που μπαίνουν σ’ αυτή.
Σήμερα, με απλήρωτους τους εργαζόμενους στον Καρυπίδη από τον Αύγουστο (και το Δώρο Χριστουγέννων), τους εργαζόμενους του Γιαννέτα, του Τασιούλα (Μπετόν ΚΡΟΝΟΣ), της Μέριμνας Κόνιτσας, με 60% ανεργία στην οικοδομή, με το φόβο των απολύσεων, το Μνημόνιο και την ολομέτωπη επίθεση στην εργατική τάξη, ο ρόλος των σωματείων στην οργάνωση της αντίστασής μας είναι καθοριστικός. Η συσπείρωση των δυνάμεων που έχουν μια ταξική ανατρεπτική κατεύθυνση για την ενδυνάμωση των σωματείων θα μπορούσε να συνεισφέρει πολλά προς αυτή την κατεύθυνση. Δυστυχώς απέναντι σε αυτό οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ επιλέγουν την κομματική συσπείρωση και περιχαράκωση προωθώντας τον εμφύλιο σπαραγμό στο εσωτερικό της αριστεράς. Ακολουθούν μια τακτική που σαν αποτέλεσμα έχει την απομαζικοποίηση των σωματείων προκειμένου να μπορεί να τα ελέγχει. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής αποτελεί και στάση της στη Γενική Συνέλευση του Εργατικού Κέντρου όπου οι δυνάμεις μας κατέθεσαν Πρόγραμμα Πάλης ενάντια στο Μνημόνιο, την ακρίβεια, τις απολύσεις, τους απλήρωτους εργαζόμενους, προτείνοντας μορφές συντονισμού δράσης, το ΠΑΜΕ αποχώρησε, βάζοντας πλάτη στις επιδιώξεις ΠΑΣΚΕ & ΔΑΚΕ, καθώς και η απαράδεκτη και χυδαία επίθεση σε μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη συνέλευση του εργατικού κέντρου Πρέβεζας.
Χαιρετίζουμε σ’ όλη αυτή την κατάσταση, πρώτ’ απ’ όλα την ανακάλυψη από την ηγετική ομάδα του ΠΑΜΕ μετά από δύο μήνες κι αφού έφυγε ο Γκόντας κι ο Αυδής, της επίσχεσης εργασίας και του αγώνα των συμβασιούχων της ΑΔΕΙ για μόνιμη, σταθερή εργασία. Καταγγέλλουμε τη διαλυτική κι εκβιαστική στάση του απέναντι σε εργαζόμενους που κινδυνεύουν να χάσουν τις δουλειές τους, υπονομεύοντας τον αγώνα από τα μέσα, προσπαθώντας να οδηγήσει τους εργαζόμενους αργά ή γρήγορα στην διάσπαση, την απογοήτευση, το αδιέξοδο, την ήττα, προσδοκώντας με τον τρόπο αυτό πολιτικά οφέλη.
Ζητάμε οι εργαζόμενοι, οι αγωνιστές των ταξικών σωματείων, οι δυνάμεις της κομμουνιστικής απελευθέρωσης και οι ώριμες δυνάμεις του ΠΑΜΕ να βρουν κοινό δρόμο αγώνα και συντονισμού, πετώντας τους γραφειοκράτες, τον εργοδοτικό και κομματικό συνδικαλισμό στα αζήτητα, για να ανατραπεί το Μνημόνιο και να υπάρξει κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση κι εργατικά ατυχήματα.
ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου