ο τορβάς.... το εφικτό... και το σήμερα...

<<ο τορβάς>>

Αφού φυλακίστηκε, ανακρίθηκε και βασανίστηκε για 6 μήνες από τις  αυστριακές αρχές, παραδόθηκε στους Τούρκους. Στον πύργο Νεμπόισα, στο Βελιγράδι, γράφτηκε η τελευταία πράξη της ζωής του Ρήγα Βελεστινλή. Στραγγαλίστηκε μαζί με τους συντρόφους του τον Ιούνη του 1798. Πόσο επικίνδυνά ήταν πια τα νεκρά σώματά τους για την παντοδύναμη οθωμανική αυτοκρατορία; Κι όμως, οι δήμιοί τους τα πέταξαν στο Δούναβη... 15 Ιουνίου 1945, μπροστά στο τάγμα εθνοφυλάκων στη Χαράδρα του Φάγκου στο χωριό Μεσούντα του Ν. Άρτας, κείτονται, <<επιτέλους>>, τα άψυχα κορμιά του Άρη Βελουχιώτη και του <<Τζαβέλλα>>. Τεράστια <<επιτυχία>> για τους δολοφόνους! Κι όμως... τα πτώματα αποκεφαλίζονται. Τα κεφάλια τους τα μεταφέρουν και τα επιδεικνύουν με γλέντια στα Τρίκαλα. Εκεί τα κρεμούν σε κεντρικό φανοστάτη της πλατείας Ρήγα Φεραίου... ..

.

Τόσα και τόσα τοπωνύμια χαραγμένα ανεξίτηλα, όχι απαραίτητα για τη φυσική ομορφιά τους, αλλά για την <<ικανότητά>> τους να <<μιλάνε>>, να φωνάζουν>> για τα κεφάλια των <<αλύγιστων>> που κρεμάστηκαν στο τάδε σημείο, για τα πτώματα μαχητών που βεβηλώθηκαν στο δείνα, για τις
εκτελέσεις ανυπότακτων που έγιναν σε κάποιο άλλο.

 Ονόματα γνωστών και άγνωστων αγωνιστών, που είτε δεν λύγισαν είτε ντράπηκαν να λυγίσουν
και να δώσουν την ικανοποίηση στους καταπιεστές τους ότι νίκησαν! Σε όλους αυτούς- αν και νεκροί- η ιστορία, το πέρασμα του χρόνου, δεν μπόρεσε να τους <<φορτώσει>> ούτε μια <<ρυτίδα>>. Ήταν από αυτούς που επέλεξαν να <<βάλουν το κεφάλι τους στον τορβά>> και όχι φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους κάτω από μακροσκελή κείμενα <<διαπραγματεύσεων>> και
<<συμβιβασμών>>.

<<το εφικτό>>

Μα, για τον Ρήγα, ήταν <<συνετό>> να έρθει σε σύγκρουση με τις πιο <<μαύρες>> δυνάμεις της εποχής του: αντιδραστικούς, εστεμμένους, σκοταδιστές, ρασοφόρους, προσκυνημένους <<ρεαλιστές>>; Να καταρρίπτει ως μύθο τη διάχυτη πεποίθηση ότι τάχα τα οθωμανικά στρατεύματα ήταν ανίκητα;

Ήταν <<εφικτό>> να γράφει σε καιρούς αβάσταχτης σκλαβιάς για επανάσταση Ελλήνων, Βουλγάρων Σέρβων και Οθωμανών που θα διέλυε την τυραννία του σουλτάνου και θα ξήλωνε την οθωμανική αυτοκρατορία απελευθερώνοντας όλα τα Βαλκάνια;

Αλήθεια, όμως, τι θα γινόταν αν ο Ρήγας κυνηγούσε το <<εφικτό>> της εποχής του; Άραγε θα είχε επηρεάσει με τον ίδιο τρόπο τον ρου της ιστορίας αν αντί για το υπέροχο <<Όποιος ελεύθερα συλλέγατε, συλλέγατε καλά>>, είχε επιλέξει να γράψει <<Όποιος τα βρίσκει με τους Τούρκους εξασφαλίζει πορεία ανάπτυξης για τον τόπο>>;
 Αλήθεια, τι θα γινόταν αν στο μυαλό του Άρη πρυτάνευε το <<εφικτό>> της μαύρης κατοχικής μπότας; Πόσο <<εφικτή>> ήταν η αντίσταση και το να σηκώσεις το ανάστημά σου, να αγωνιστείς για το ξήλωμα της γερμανικής αυτοκρατορίας;

Αλήθεια τι θα γινόταν αν σε κάθε ιστορική στιγμή για την οποία σήμερα νιώθουμε περήφανοι για την τόλμη που έδειξαν άνθρωποι του παρελθόντος, κυριαρχούσε το κάθε φορά <<εφικτό>>; Πόσο <<εφικτό>> ήταν το κάλεσμα του Κολοκοτρώνη να στεριώσει η ελληνική επανάσταση το 1821 στην

Πελοπόννησο; Τι στρατό είχε για να εγείρει τέτοιες αξιώσεις;

...Ο λαός, όμως, όσες φορές κέρδισε ελευθερία και δικαιώματά τα πήρε με  αγώνα <<άνευ αδείας>>. Το είδατε πουθενά γραμμένο οι λαοί, οι εργαζόμενοι, οι νέοι (που, όπως λέει και ο ποιητής, δεν έχουν ούτε μια  γκρίζα τρίχα στην καρδιά τους), να λένε στους ανά το χρόνο ντόπιους και ξένους ισχυρούς, δυνάστες, καταπιεστές: <<συγγνώμη, χωρίς να θέλω να σας ενοχλήσω, χωρίς να επιθυμώ να προσβάλω τους θεσμούς, τους νόμους και τα θέσφατά σας, μήπως, θα μπορούσα και εγώ να σας προβάλω τις θέσεις μου και να σας πείσω για το δίκιο μου;>>

<<το σήμερα>>

Κι όμως, όσοι νομίζουν στις μέρες μας ότι μπορούν να φτιάξουν <<Ευρώπη των λαών>> διατηρώντας ανέγγιχτη τη σύγχρονη κατοχική μπότα με Μέρκελ, Ολάντ και ΣΙΑ επικαλούμενοι το <<εφικτό>>, δυστυχώς, ούτε καν που τους περνάει από το μυαλό να <<βάλουν το κεφάλι τους στο τορβά>>!

Η κάθε ελευθερία, όπως και η σύγχρονη, που θα αποτινάξει την οικονομική, ιδεολογική και πολιτική χούντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΔΝΤ και των κυβερνήσεών τους, <<θέλει αρετή και τόλμη>>. Αυτό δεν είναι τσιτάτο για να κοσμεί μαθητικές εκθέσεις! Ποτέ δεν ήταν. Το θέμα είναι ότι σε αυτές τις περιπτώσεις πάντα σε κάποια πλατεία παραμονεύει ένα ...<<πεντοφάναρο>>. Κάτι που το γνωρίζουν καλά οι οπαδοί των <<ρεαλιστικών λύσεων>>...

Ωστόσο, ο λαός λέει μια σωστή φράση: <<στον πόλεμο πας για να νικήσεις, όχι για να πεθάνεις>>. Το ίδιο να πούμε και εμείς. Σ' αυτόν τον κοινωνικό πόλεμο σηκώνουμε το γάντι γιατί θέλουμε το <<μερτικό μας απ΄τη ζωή>> και το θέλουμε τώρα. Πεισμώνουμε γιατί η αξιοπρέπεια δεν
μετριέται αν από τα 400 πάμε στα 700 ή ακόμη και στα 1000 ευρώ.

Δεν είναι τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι... Καλούμε τους γύρω μας να μην αυτοκτονούν όταν νιώθουν να τους πνίγει η απελπισία. Αντίθετα όλοι μαζί οι εργαζόμενοι να <<αυτοκτονήσουμε>> τον καπιταλισμό. Παλεύουμε για προστασία των αστέγων, των πεινασμένων, των φτωχών, των μεταναστών. Όχι για να μας φιλήσουν το χέρι από ευγνωμοσύνη αλλά για να δυναμώσουν και να γίνουν οι επαναστάτες που θα πουν <<ναι, μπορώ να έχω όλη την εξουσία και όλον τον πλούτο Εγώ!>>.

Πετάμε στα μούτρα της Ε.Ε. το <<σκληρό ευρώ της>>. Μιας Ε.Ε που από τη μια πίνει νερό στο όνομα της καπιταλιστικής <<ανάπτυξης>>  και μοστράρεται για <<πολιτισμένη>> και από  την άλλη εν έτει 2012 έχει για μέλη της χώρες που ακόμη ταΐζουν βασιλιάδες!

 Παλεύουμε να αποδεσμευτούμε εμείς και όλοι οι υπόλοιποι λαοί από την Ε.Ε. με το κεφάλι ψηλά, γιατί είμαστε ευρωπαϊστές και διεθνιστές έτσι ακριβώς όπως το έβαζε ο Ρήγας Βελεστινλής! Γιατί
θέλουμε η εργατική τάξη και η νεολαία, μαζί με τη γλώσσα μας, να μαθαίνει γερμανικά και αγγλικά για να διαβάσουμε Μπρεχτ και Σέξπιρ.

Να μαθαίνει γαλλικά για να ...κάνουμε καμάκι και όχι για να πάμε δούλοι-μετανάστες στην Γερμανία, στην Αγγλία, στη Γαλλία ή αλλού...

Άντε και καλή δύναμη φίλοι, συναγωνιστές και σύντροφοι! Θα τα ξαναπούμε στους δρόμους!

Ιωάννινα (13-06-2012)

Ηλίας Νίκος

Υποψήφιος με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ