1. Η ψήφιση του τρίτου μνημονίου και η συμφωνία του Eurogroup της 26ης Νοεμβρίου 2012 έρχονται να ολοκληρώσουν το έγκλημα που συντελείται ενάντια στους εργαζόμενους και τη χώρα. Επιβεβαιώθηκε ότι ο δρόμος των μνημονίων και των βάρβαρων μέτρων στο όνομα της επόμενης δόσης των δυσβάσταχτων δανείων είναι καταστροφικός.
Με την απόφαση αυτή επιβάλλεται καθεστώς επιτροπείας που όμοιό του είχε να επιβληθεί από την περίοδο του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου. Τα νέα δάνεια θα τροφοδοτήσουν τον «κλειστό λογαριασμό» των τραπεζιτών και των διεθνών τοκογλύφων. Επιβάλλεται γενικό ξεπούλημα της δημόσιας υπηρεσίας, μαζικές απολύσεις, νέα λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων, ιδιωτικοποιήσεις και εξοντωτικές περικοπές για το λαό για να ταΐζεται ο μινώταυρος του χρέους.
Φορτώνεται ο λαός το χρέος για να πληρωθούν οι μίζες της κάθε Siemens, τα άχρηστα υποβρύχια, τα δεκάδες δις των εξοπλιστικών, τα υπερκέρδη από το φαγοπότι της Ολυμπιάδας, τα δισεκατομμύρια των επιδοτήσεων για «την ανάπτυξη» στην ολιγαρχία, η προκλητική της φοροδιαφυγή..
Η τρικομματική κυβέρνηση, η ΕΕ και το ΔΝΤ για να περάσουν τα μέτρα επιδιώκουν να εγκαταστήσουν ένα κράτος εκτάκτου ανάγκης. Δίπλα στα οικονομικά πραξικοπήματα έρχονται να προστεθούν προεδρικά διατάγματα και πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, η στήριξη σε πρωτοφανείς μηχανισμούς καταστολής, εργοδοτικής τρομοκρατίας και ιδεολογικής βίας, η ρατσιστική εγκύκλιος που απαγορεύει τη χορήγηση ιθαγένειας στα παιδιά των μεταναστών, η ενίσχυση και αξιοποίηση των φασιστών της Χρυσής Αυγής.
2. Παρόλα αυτά η κρίση καλά κρατεί για τον ελληνικό καπιταλισμό και οι «λύσεις» είναι κυριολεκτικά στον αέρα. Τα περιβόητα «πρωτογενή πλεονάσματα» βασίζονται στην στάση πληρωμών του ελληνικού κράτους στο εσωτερικό. Τα ληξιπρόθεσμα χρέη στην εφορία αυξάνονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, το ίδιο όπως η ανεργία, η φτώχια και τα λουκέτα για εκατομμύρια εργαζόμενους, ελεύθερους επαγγελματίες, μικρομεσαίους αγρότες. Η νεολαία μαραζώνει. Παρά τα γελοία χαμόγελα αισιοδοξίας των Σαμαρά / Στουρνάρα, η κρίση συνολικά κλιμακώνεται. Νέα επώδυνα μέτρα ετοιμάζονται για το αμέσως επόμενο διάστημα!
Η ΕΕ και το ΔΝΤ δεν έχουν στόχο να κάνουν το χρέος «βιώσιμο», αλλά σε πλήρη συνεργασία με την ελληνική αστική τάξη να επιβάλουν ένα καθεστώς σκλαβιάς και σκληρής εκμετάλλευσης για τους εργαζόμενους και τον λαό, το γενικό ξεπούλημα τύπου Ανατολικής Ευρώπης, για την μετατροπή ολόκληρης της χώρας σε «Ειδική Οικονομική Ζώνη» –όπως άλλωστε ανοιχτά παραδέχτηκε ο Σόιμπλε.
Δεν υπάρχει καμία λύση για τους εργαζόμενους σε «διαπραγμάτευση» και «συμφωνία» με τους ληστές-δανειστές και τις δυνάμεις του κεφαλαίου. Χωρίς σύγκρουση μαζί τους, χωρίς έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, καταγγελία των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων .
2. Τέτοιου τύπου μέτρα, δεν παίρνονται μόνο στην Ελλάδα, ή τον ευρωπαϊκό νότο. Παίρνονται σε όλη την Ευρώπη. Είναι αποτέλεσμα της ιστορικής κρίσης του καπιταλισμού που συνεχίζεται για πέμπτη πλέον χρονιά και φως στο τούνελ δεν φαίνεται. Της βαθιάς κρίσης του αντιδημοκρατικού εκτρώματος της «ευρωπαϊκής ενοποίησης. Την ώρα που η ΕΕ έχει μπει και επίσημα σε περίοδο νέας ύφεσης, τα ελλείμματα των ΗΠΑ εκτοξεύονται, και οι αναδυόμενες χώρες λαχανιάζουν, το κεφάλαιο απαντά στην κρίση με μια ιστορική επίθεση σε όλους του ς λαούς.
Η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, μορφή έκφρασης της οποίας είναι και η διαμάχη ανάμεσα στην ΕΕ και το ΔΝΤ, για τι ποιος θα φορτωθεί και ποιος θα κερδίσει περισσότερο από την κρίση είναι αναπόφευκτη στο έδαφος της κρίσης. Σε αυτό το πλαίσιο, άλλα τμήματα του κεφαλαίου αναβαθμίζονται και άλλα υποβαθμίζονται ανάλογα και με τη μορφή των σχέσεων με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Παρά την όξυνση αυτών των αντιθέσεων, ο αντιλαϊκός προσανατολισμός τους παραμένει ακέραιος και οι «συμβιβασμοί τους» δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να φορτώνουν πάντα τα βάρη στις πλάτες μας. Οι ανταγωνισμοί αυτοί και η απουσία οποιασδήποτε ορατής διεξόδου απ’ την κρίση που απειλεί μ’ ένα καινούριο κραχ την παγκόσμια οικονομία οξύνουν την αστάθειά τους και στο πολιτικό επίπεδο. Οι αγώνες της εργατικής τάξης και των λαών δυναμώνουν όχι μόνο στις χώρες της περιφέρειας αλλά και μέσα στα ίδια τα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
3. Η κυβέρνηση και η αστική τάξη πίστευαν ότι μετά τις εκλογές έχουν ξεμπερδέψει με το κίνημα και τις λαϊκές αντιστάσεις. Ότι θα έχουν περίοδο «ανοχής». Ότι θα κυριαρχήσουν η μοιρολατρία, η ήττα και η διάλυση κάθε συλλογικότητας και κάθε αντίστασης. Γελάστηκαν. Από την μάχη ενάντια στο ξεπούλημα της Αγροτικής και του Ταμιευτήριου και τις συγκλονιστικές αντιρατσιστικές διαδηλώσεις το καλοκαίρι και την διαρκή μάχη ενάντια στους φασίστες, έως την μεγαλειώδη διαδήλωση στις 07 του Νοέμβρη, την κατάληψη και τον μαζικό αγώνα ενάντια στο ξεπούλημα της Δωδώνης, τις απεργίες, το κοινωνικό πεδίο δεν ηρέμησε ούτε στιγμή.
Σήμερα, ο ηρωικός αγώνας στους δήμους, τα πανεπιστήμια και τους άλλους φορείς του δημοσίου ενάντια στις απολύσεις, ο αγώνας στην υγεία ενάντια στην οριστική διάλυση της περίθαλψης, οι συνεχιζόμενες κινητοποιήσεις ενάντια στους νόμους Αρβανιτόπουλου και Διαμαντοπούλου, δείχνουν ότι μεγάλα κομμάτια εργαζομένων επιμένουν στο δρόμο του αγώνα, προσπαθούν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, να επιβάλλουν την δημοκρατία του κινήματος με γενικές συνελεύσεις, να συντονιστούν από τα κάτω, να βαδίσουν το δρόμο της ελπίδας για την ανατροπή. Να ξεπεράσουν την χρεωκοπημένη και αναξιόπιστη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, να προχωρήσουν σε κλιμάκωση των κινητοποίησεων, σε αγώνες και απεργίες διάρκειας , στον πανεργατικό – παλλαϊκό ξεσηκωμό για την ανατροπή της κυβέρνησης και του νέου κοινωνικού μεσαίωνα που μας ετοιμάζουν.
4. Μέσα στη συνθήκη της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, τις μεγάλες κινηματικές εξάρσεις και τους αγώνες, σε εξέλιξη είναι καιη ραγδαία απονομιμοποίηση των μνημονιακών κομμάτων καθώς και η πολύ γρήγορη φθορά του τρικομματικού κυβερνητικού θιάσου, πράγμα που αποτυπώθηκε και στην ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία που απέσπασε στο Μνημόνιο 3.
Με μια ΝΔ σε διαρκή πτώση, ένα ΠΑΣΟΚ σε τροχιά οριστικής διάλυσης και μια ΔΗΜΑΡ σε τροχιά εξευτελισμού, με τις επιπτώσεις των μέτρων να είναι μπροστά και νέα μέτρα να ετοιμάζονται ανάλογα με την «εκταμίευση των δόσεων» η κυβέρνηση αυτή δεν θα πάει μακριά.
Εντούτοις η πολιτική αδυναμία της κυβέρνησης δεν την καθιστά ακίνδυνη. Οι δυνάμεις του συστήματος και του ιμπεριαλισμού στηρίζουν με όλες τους τις δυνάμεις την άθλια αυτή συμπαιγνία για να προχωρήσουν «δια πυρός και σιδήρου» το μνημόνιο. Ταυτόχρονα κέντρα του συστήματος επιδιώκουν να δημιουργήσουν προϋποθέσεις μιας ελεγχόμενης εναλλακτικής λύσης και με την συμμετοχή της αριστεράς.
Μέσα στις οικονομικές και πολιτικές μάχες του κινήματος δυναμώνουν και στοιχεία μιας βαθύτερης πολιτικής συνείδησης. Η αίσθηση ότι τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν ριζικά, το ξεθώριασμα των αντιλήψεων ότι αρκεί μια «επαναδιαπραγμάτευση», ότι υπάρχει λύση σε συμφωνία με το κεφάλαιο, την ΕΕ και τους δανειστές δυναμώνουν σε πλατιά τμήματα της εργατικής τάξης και του λαού. Αναπτύσσονται οι αντι-ευρώ και αντι-ΕΕ διαθέσεις και αδυνατίζει η ηγεμονία των φιλο-ΕΕ δυνάμεων. Το σύνθημα «εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά» ακούγεται ολοένα και πιο δυνατά.
5. Οι ηγεσίες της κοινοβουλευτικής αριστεράς αποδεικνύονται δυστυχώς κατώτερες των περιστάσεων και των απαιτήσεων που γεννούν οι λαϊκές προσδοκίες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ βαδίζει όλο και πιο γρήγορα από συμβιβασμό σε συμβιβασμό. Στο όνομα της κυβερνητικής του προοπτικής εμφανίζεται ως η κατ’ εξοχήν «ευρωπαϊκή δύναμη». Αναγνωρίζει το χρέος και τις αποικιοκρατικές δανειακές συμβάσεις. Αποκηρύσσει τις «μονομερείς» ενέργειες, διακηρύσσει ανοιχτά ότι απλώς δεν θα πάρει μέτρα παραπέρα χειροτέρευσης της κατάστασης των εργαζόμενων! Μία μέρα μετά τις αποφάσεις του Eurogroup έσπευσε να συναντηθεί με τους πρεσβευτές της ΕΕ. Το άνοιγμα του προς τις πιο φθαρμένες δυνάμεις της πασοκικής συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και των ηγετικών ομάδων του ΠΑΣΟΚ, επιτείνουν την πορεία του «ενιαίου κόμματος» προς τις λογικές διαχείρισης. Καμιά απ’ τις «αντιμνημονιακές» η φιλολαϊκές διακηρύξεις του δεν είναι
υλοποιήσιμη χωρίς τη ρήξη με το Ευρώ και την Ε.Ε. Οι ριζοσπαστικές φωνές στο εσωτερικό του είναι καταδικασμένες να περιθωριοποιούνται ή και να λειτουργούν σαν άλλοθι της ηγεσίας όσο δίνουν μάχες χαρακωμάτων εντός του. Συνολικά, όχι χωρίς σημαντικές αντιφάσεις και προβλήματα, προσανατολίζεται στην διαχείριση και όχι στην ανατροπή της μνημονιακής λιτότητας.
Το ΚΚΕ από την πλευρά του συνεχίζει την αδιέξοδη τακτική του προηγούμενου διαστήματος και από ορισμένες πλευρές την κάνει χειρότερη. Η «αριστερή» του φρασεολογία του συνοδεύεται από μια όλο και πιο δεξιά πρακτική. Στους αγώνες ακολουθεί μια συντηρητική και ηττοπαθή στάση. Στις πρόσφατες κινητοποιήσεις στο δημόσιο βρέθηκε πίσω ακόμα και από τμήματα της γραφειοκρατίας, διαλέγοντας την συμμαχία με την ΠΑΣΚΕ αντί της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Συνεχίζει την διασπαστική του στάση απέναντι σε αγωνιζόμενες δυνάμεις –χαρακτηριστική η στάση του απέναντι στον αγώνα ενάντια στο ξεπούλημα της Δωδώνης. Οι πολιτικές του τοποθετήσεις είναι εξαιρετικά αντιφατικές που φτάνουν ως το σημείο της υιοθέτησης της κριτικής της ΝΔ στον ΣΥΡΙΖΑ περί «σύμπλευσης με το λόμπυ της δραχμής»! Δεν περιμένει και δεν επιδιώκει να έχουμε νίκες και ρήγματα στην κυρίαρχη πολιτική σήμερα, και παραπέμπει τα πάντα στην «λαϊκή εξουσία», συμβάλλοντας με την στάση του αντικειμενικά στην σταθερότητα του πολιτικού συστήματος.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συνεχίσει χωρίς ταλάντευση να παλεύει για την κοινή δράση της Αριστεράς μέσα στο κίνημα, με στόχο την ανατροπή της επίθεσης. Θα συνεχίσει να αναπτύσσει την κριτική και τον διάλογο, με κριτήριο την συμβολή στο κίνημα.
6. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ξεκινά από την ανάγκη για την ανάπτυξη εδώ κα τώρα ενός κινήματος ανατροπής της επίθεση για να φύγει ο τρικομματικός εφιάλτης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΗΜΑΡ. Παλεύει να μην εφαρμοστούν τα μέτρα, για την εκδίωξη της τρόικας, την απελευθέρωση από το καθεστώς της εποπτείας-κηδεμονίας και της θηλιάς χρέους και ΕΕ, με την δύναμη του παλλαϊκού – πανεργατικού ξεσηκωμού και της εξέγερσης. Να επιβληθεί μια πολιτική στροφή στην κατεύθυνση της αντικαπιταλιστικής ανατροπής.
Μόνο καταστροφικά θα είναι τα αποτελέσματα της τακτικής του «ώριμου φρούτου» για την κατάκτηση της εξουσίας που διαλέγουν άλλα κομμάτια της Αριστεράς. Προϋπόθεση για οποιαδήποτε φιλολαϊκή διέξοδο είναι να ανατραπεί αυτή κυβέρνηση από τους λαϊκούς αγώνες. «Δεν θα φύγουν εάν δεν τους διώξουμε».
Συνολικά: Η ανάπτυξη ενός ισχυρού, πολιτικοποιημένου εργατικού-λαϊκού κινήματος με κατεύθυνση και στόχους ρήξης με την αστική τάξη και την κυρίαρχη πολιτική. Η ανατροπή των βάρβαρων μέτρων και της τρικομματικής κυβέρνησης υπό το βάρος των λαϊκών αγώνων, με ανάδειξη του άλλου δρόμου χωρίς μνημόνια, χρέος, ευρώ και ΕΕ, του δρόμου της αντικαπιταλιστικής ανατροπής. Η κοινή δράση της Αριστεράς μέσα στο κίνημα. Η ευρύτερη πολιτική συμπόρευση όσων δυνάμεων παλεύουν για την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής. Και, τέλος, η ριζική ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι οι αναγκαίοι όροι για την ανατροπή της επίθεσης και το άνοιγμα του δρόμου για την αντικαπιταλιστική διέξοδο. Για να μην εμπεδωθεί η μνημονιακή καταστροφή, για να μην κυριαρχήσει η λογική της διαχείρισης, για πάρουν πολιτική μορφή και έκφραση οι ριζοσπαστικές αντι-ευρώ, αντι-ΕΕ αντικαπιταλιστικές δυναμικές που ήδη αναπτύσσονται μέσα στο κίνημα και την κοινωνία.
Μόνο με αυτό τον τρόπο θα βαθύνει η κρίση του αστικού πολιτικού συστήματος, θα ενισχυθεί η λαϊκή αυτοπεποίθηση, θα ανοίξει ο δρόμος για συνολικότερες ανατροπές.
Μέσα στο κίνημα και την Αριστερά το προηγούμενο διάστημα μπήκαν έμπρακτα διλήμματα, που το επόμενο διάστημα θα δυναμώσουν:24ωρες ντουφεκιές για διαμαρτυρία, υποταγή στην νομιμότητα και ηττοπαθή αναβολή της σύγκρουσης για όταν «θα έχουν ωριμάσει οι συνθήκες» ή μαχητικοί αγώνες διάρκειας με στόχο την ανατροπή των μέτρων. Πλαίσιο και στόχοι που επιζητούν καλυτέρευση της θέσης των εργαζόμενων ή προτάσεις «ήπιας δημοσιονομικής προσαρμογής»; Σύγκρουση με την ρατσιστική πολιτική της συγκυβέρνησης και τους φασίστες ή υποτίμηση και ουσιαστική αποχή από αυτήν τη μάχη; Μάχη για την επιβολή των συνολικών πολιτικών στόχων ρήξης με τα μνημόνια, το χρέος και την ΕΕ ή εγκατάλειψή τους στο όνομα του ρεαλισμού και παραπομπή τους στο ακαθόριστο μέλλον της «λαϊκής εξουσίας»; .
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δίνει ήδη και θα δώσει πιο συστηματικά αυτήν την μάχη για την πολιτική κατεύθυνση του κινήματος και της αριστεράς, χωρίς καμία περιχαράκωση, με τρόπο ενωτικό και με κριτήριο το συνολικό δυνάμωμα του κινήματος για την ανατροπή της επίθεσης.
Για τον λόγο αυτό ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ διαφωνούμε με τον τόνο που δίνουν πρωτοβουλίες όπως η «Πρωτοβουλία των 1000». Η υποβάθμιση της ρήξης με το ευρώ και την ΕΕ, η απουσία κριτικής στον ΣΥΡΙΖΑ, η έλλειψη κάθε αναφοράς στην ανάγκη ενός άλλου αντικαπιταλιστικού πόλου στην αριστερά οδηγούν σε λογική δορυφοριοποίησης γύρω του, και δεν μπορούν να δώσουν διέξοδο.
7. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα δώσει όλες της τις δυνάμεις το επόμενο διάστημα για την κλιμάκωση των αγώνων, για απεργίες διαρκείας, καταλήψεις, ανυπακοή παντού, για κοινή δράση της Αριστεράς μέσα στο κίνημα, για πραγματικές διαδικασίες συντονισμού των αγώνων και για αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής. Σε αυτό το φόντο δίνουμε τη μάχη σε όλα τα μέτωπα των απολύσεων, της νέας φορομπηξίας, των ιδιωτικοποιήσεων, ενάντια στα μισθολόγια – φτωχολόγια και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων για να μην περάσει τίποτα από τα βάρβαρα κυβερνητικά μέτρα!
Συνεχίζουμε και κλιμακώνουμε την πάλη ενάντια στον ρατσισμό και τους φασίστες με επόμενο σταθμό την πρωτοβουλία για Αθήνα / αντιφασιστική πόλη στις 19 Γενάρη.
Αναπτύσσουμε την πάλη και αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων.
Μπορούμε να ανατρέψουμε την επίθεση. Όπως κερδήθηκαν οι μάχες της πορείας του Πολυτεχνείου μέχρι την ισραηλινή πρεσβεία και της αθώωσης των τριών αγωνιστών στην Θεσσαλονίκη. Όπως κερδίζονται μέρα-μέρα, ώρα-ώρα, η μάχη με τους φασίστες στους δρόμους –έτσι θα κερδηθούν και οι επόμενες μάχες.
Για το σκοπό αυτό αποκτά ξεχωριστή προτεραιότητα η συγκρότηση και ο συντονισμός σε κοινή κατεύθυνση και παρέμβαση των συνδικαλιστικών δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ξεκινώντας με την άμεση ενεργοποίηση της γραμματείας συνδικαλιστικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η προετοιμασία για συνάντηση όλων των αγωνιστών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που παρεμβαίνουν στο συνδικαλιστικό κίνημα.
8. Στηριγμένοι γερά πάνω στους αγώνες, παίρνοντας υπόψη τις ανάγκες και τις αγωνίες του μαχόμενου κόσμου, εκτιμώντας ότι η σημερινή εικόνα της Αριστεράς βρίσκεται σε ριζική αναντιστοιχία με τις απαιτήσεις της περιόδου, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να αναβαθμίσει την πολιτική της παρέμβαση το επόμενο διάστημα. Χρειάζεται η προβολή, ανάπτυξη, σύνδεση με τους αγώνες ενός προγράμματος που να δίνει συγκεκριμένες απαντήσεις για το πώς μπορούμε να ζήσουμε χωρίς ευρώ και ΕΕ, πώς μέσα από τις εθνικοποιήσεις των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, τη ριζική αναδιανομή εισοδήματος, τον εργατικό και λαϊκό έλεγχο, την ανασυγκρότηση των συλλογικών παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνίας, τη δημοκρατία για τους εργαζόμενους, μπορεί να απαντήσει η εργατική τάξη και τα πληττόμενα λαϊκά στρώματα στην καταστροφή.
Ένας δρόμος που οδηγεί στην αποφυγή της μνημονιακής καταστροφή και την επιβίωση του λαού και ταυτόχρονα ανιχνεύει μια σύγχρονη επαναστατική στρατηγική για την ανατροπή του καπιταλισμού, το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό της εποχής μας. Όχι ως εγκεφαλική κατασκευή και «όραμα για το μακρινό μέλλον», αλλά ως τη μόνη διέξοδο από τη βαρβαρότητα που μας σπρώχνουν οι δυνάμεις του κεφαλαίου. Με στήριξη στις υπαρκτές κοινωνικές δυναμικές που αναπτύσσονται και τη ριζοσπαστικοποίηση ευρύτερων εργατικών και λαϊκών στρωμάτων. Με επίγνωση ότι πλήθος αγωνιστών, οργανωμένων και ανένταχτων μοιράζονται αυτές τις ανησυχίες μας.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πάρει το επόμενο διάστημα πρωτοβουλίες για τη μετωπική συσπείρωση όσων δυνάμεων και αγωνιστών διαλέγουν δρόμους ρήξης με τα μνημόνια και την θηλιά του χρέους, το ευρώ, την ΕΕ και το κεφάλαιο και αναζητούν ένα μέλλον πέρα από τον καπιταλισμό, μέσα από δρόμους ανατροπής, σε μια σύγχρονη σοσιαλιστική προοπτική. (όπως πχ Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής, κόσμος που διαφοροποιείται προς τα αριστερά από ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, άλλες τάσεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς).
9. Ταυτόχρονα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εισέρχεται στην τελική πορεία προς την 2η Συνδιάσκεψή της, με στόχο έως το τέλος του χρόνου να έχει ολοκληρωθεί η δημοσίευση των θέσεων και η Συνδιάσκεψη να πραγματοποιηθεί μετά από τον αναγκαίο δίμηνο διάλογο.
Φιλοδοξούμε η 2η Συνδιάσκεψη να αποτελέσει ένα σημαντικό βήμα στην ανάπτυξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στην επεξεργασία και ανάπτυξη του προγράμματός και της φυσιογνωμίας της. Να αντιμετωπίσει τα μεγάλα και πρωτότυπα προβλήματα που στέκονται μπροστά στο κίνημα και την αριστερά. Στην ενίσχυση της οργάνωσης της. Στην ανάπτυξη ισχυρών πολιτικών δεσμών με τον κόσμο που στρέφεται προς τα Αριστερά. Στην ενίσχυση και ενεργοποίηση των δυνάμεών της. Στο βάθεμα της δημοκρατίας, της ενότητας και της συντροφικότητας μέσα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στην πρωτοπόρα και δημιουργική της παρέμβαση στους αγώνες που έρχονται.
10. Ο κόσμος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπήκε μπροστά στους αγώνες του προηγούμενου διαστήματος. Χωρίς να πτοηθεί από την σφοδρότητα της επίθεσης ή να απογοητευτεί από το εκλογικό αποτέλεσμα του Ιούνη. Απέδειξε ότι διαθέτει βάθος στην στράτευσή του και πολιτικά και ιδεολογικά εφόδια για να ξεπερνά τις καμπές προωθητικά.
Σε αυτήν την κατεύθυνση θα βαδίσουμε πιο ώριμες/οι και αποφασιστικές/οί και το επόμενο διάστημα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου